Luxemburg, dag 11

Het is 6.00 in de ochtend, ik word wakker van een hond die ligt te hijgen... Er is er dus 1 die naar buiten moet. Nu is dat wel een dingetje, Gerrit is degene die deze taak op zicht heeft genomen, ik heb een  minuutje of wat  nodig om op gang te komen. Nu ligt Gerrit aan de raamkant dus hij moet over mij heen klimmen om uit bed te kunnen. Na wat stompen, op verkeerde benen stappen etc. staat Gerrit naast het bed; kijkend naar de honden die in coma liggen, kop aan kont en niet wakker te krijgen. Een boze blik mijn kant op, hij stapt weer over me heen en pikt nog een uurtje slaap mee. . 

Het heeft wederom behoorlijk geregend vannacht. Gisterenavond zijn er nieuwe kampeerders gekomen, kennissen van Wim. Pa, Ma en 3  kinderen. de oudste, een beginnend tiener, loot een hele avond op handen. Handstand of radslag, ze doet niet anders. e is zo'n "net er tussen in"-meisje. Kinderlijk simpel maar beginnend jonge vrouw. Kinderlijk brilletje, kinderlijk gedrag met een walkie talkie maar stoer met een naveltruitje en een spijerbroek met gaten.. Als ik wakker ben, van het bed weer een bank heb gemaakt en naar buiten kijk, zie ik een tasje met -toen nog- warme broodjes op een tafeltje staan. Gerrit komt terug met de honden die ik hun eten geef. Ik hoor ineens het zoontje vd buren roepen: "Pap, mijn bed is nat!" Tja, dan kan zomaar gebeuren. Dat deel van de kampeerplek loopt af,  krijg je wateroverlast.... Wij eten ons boterhammetje en drinken ons vers gezet bakje koffie. De honden besluiten nog even uit te slapen en ik begin een beetje rommeltjes op te ruimen. De tiener wordt door haar zusje uit haar tentje geroepen. Pa haalt 2 extra stoelen bij Wim, hun eigen stoelen zijn doorweekt, net als de broodjes volgens mij maar dat blijkt mee te vallen. Ik neem nog een 2e bakje en zie hoe tiener na het ontbijt achter een stripboek kruipt. Maar daar is moeder.... "Ik wil dat je het boek weglegt en mee gaat naar binnen. Ik heb de dienst van vorige week opgenomen, ik wil dat je samen met ons naar de dienst komt luisteren" waarop jongst dochter-die het hinkelen heeft ontdekt- over de camping schreeuwt "Het is feest, het is feest, als de Heil'ge Geest is geweest" De toon is gezet, de familie verdwijnt naar binnen...  Een andere familie, die het plekje hebben ingenomen van onze toch wel gezellige hippiefamilie, komen ook tevoorschijn. Als er iemand in de Here is, zijn zij het wel. Hij leest de hele dag de bijbel (mag uiteraard) en zij bidt voordat ze haar baby -van pak  'm beet -een week of 6, borstvoeding geeft. Er komt verder geen boe of ba uit...

Gerrit en ik nemen de vakantie door zoals we die beleefd hebben. We zijn het er over eens, we hebben een fijne vakantie gehad ondanks dat het weer de afgelopen dagen slecht was. Maar ja, in het zuiden was het ook niet beter... liever een dagje regen dan dat je hagelstenen op je auto hebt of dat je vakantie verbrandt... We hebben dingen geleerd, aangeleerd en afgeleerd. Dingen die zijn vergeten (medicijnen...?) en dingen die we niet meer mee moeten nemen. Waar we wel achter zijn gekomen en waar we het allebei over eens zijn is dat wij geen mensen zijn die 2 ( of langer) weken op dezelfde plek blijven. Ik had de camping na een week wel gezien en Gerrit ook... Voor volgend jaar wordt het dus een vakantie waarbij we meer kampeerplaatsen gaan aandoen. Een beetje trekken dus. Wellicht kunnen  mijn broertje/schoonzus ons daar een beetje in begeleiden.

We gaan nog even naar Pommerloch, de Lidl verkoopt daar familiepakken kip. 3 kg voor 6 euro. De draagbare koelbox is leeg, staat aan de stekker en is dus klaar om wat voorraad mee te nemen. Terug op de camping geven we een bestelling voor spareribs door en melden we dat we een dagje eerder vertrekken. De vrijdag is een wisseldag. Wij hebben 2 weken maar er zijn ook mensen die 3 weken hebben gehad. Daarbij begint in Frankrijk de drukte zich ook al te spreiden vanwege zwarte zaterdag...De camping eigenaar kijkt niet op of om, noteert het en geeft de bestelling door. Hij is vriendelijk maar mist alle vormen van persoonlijkheid. Gerrit haalt de panelen uit de voortent, die kunnen droog opgeborgen worden net als het grondzeil. De tafel wordt ingeklapt, losse spulletjes opgeruimd. Dat is wel een voordeel. Je kan alles achter deurtjes opbergen, geen koffers meer te vullen,  boodschappen kunnen blijven staan.. Daar zit ik dan, onder een luifel, in een stoel en that's it.