De zondag breekt aan met mist. Beloofd niet veel goeds maar na het ontbijt en de koffie trekt de mist weg en komt de zon tevoorschijn. Vandaag gaan we naar de langste hangbrug van Duitsland, de Geierlay.
De mist verdwijnt per minuut, het zonnetje wint terrein. We rijden eerst door Traben-Trarbach. We laten zien dat het daar ook beregezellig is maar we rijden door naar onze bestemming. Aangekomen in het plaatsje Monsdorf kunnen we de auto snel kwijt. Het hele dorp is verboden te parkeren-gebied. Alleen de bewoners hebben toestemming. Annie heeft gelukkig haar rollator meegenomen, ik bedenk me namelijk dat het best wel een tippel is. Vanaf de auto naar de brug was het 2,4 km. Op het gemakje dus , de andere belangstellenden achterna. En dan loop je door de straatjes, zie je gewoon om de 500 meter sigarettenautomaten! Heel raar, bij ons zie je ze helemaal niet meer!
Het is een lastig stuk lopen, omhoog en omlaag, saai open stuk maar we zijn er toch gekomen. Het is mega druk. Een oude man staat met glühwein, koffie, thee en snoep. Arthur en Gerrit dalen af naar de plek waar de brug begint. Het is duwen, dringen en... steil! Mega steil en slecht bereikbaar voor mensen die wat moeilijker ter been zijn. Toch gaat Annie mee en samen lopen we de brug op. Er staat iemand te donderjagen op de brug, misschien wel meerdere. Met 1 bedoeling, de brug te laten wiebelen..
Na een flink stuk op de brug te hebben gelopen houden we het voor gezien. Het is zo druk dat het bijna onmogelijk wordt gemaakt. Mensen lopen met kleine kinderen, staan stil om foto's te maken , houden de boel op. Maar, de brug maakt indruk en is echt een aanrader. Beter kan je de brug bezoeken buiten het seizoen, als de vakantie drukte een stuk minder is.
We lopen weer richting auto. Gerrit loopt vooruit om de auto alvast een stuk dichterbij te parkeren. Als Annie en ik op het afgesproken punt aankomen, is er niemand te zie. We lopen dus gewoon door, we zien wel waar Gerrit met de auto staat. Uiteindelijk zien we de mannen aankomen en stappen we in de auto, spierpijn gaat zich aandienen in mijn heup en Annie d'r knie. Maar, we zijn er wel geweest!
We gaan naar Cochem, schnitzels eten! Helaas is het "Schnitzel Paradis" niet meer wat het was, we besluiten om lekker binnen te gaan bij Gaststatte "NOSS" Boterzachte biefstuk, heerlijke varkensschnitzel, goede bediening, snel en warm eten.
We eten ons buikje rond, gelukkig zitten er 2 vuilnisvaten naast ons die het restant naar binnen werken.
Na een lange, vermoeiende maar o zo'n mooie dag rijden we terug naar het huisje. Annie voelt haar knie, is ook behoorlijk dik maar we zijn trots op haar dat ze het toch maar gedaan heeft. Ze gaat lekker op tijd naar bed, met het voetje omhoog. Ik neem nog een klein wijntje en besluit ook te gaan slapen. Het is mooi geweest en het was een prachtige dag!
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi verhaal Andrea! Fijn dat jullie zo genieten!