Maashorst, 28-29-30 maart ‘25

We gaan weer op pad! Het seizoen gaat weer beginnen. De keuze was snel gemaakt, we gaan een weekendje naar “oude”, nieuwe vrienden. Pa is nog voor zijn overleden ook op deze camping geweest, heeft daar nog “ vrienden” gemaakt. Een week waar hij tot aan zijn dood op heeft teruggekeken. Zelfs moeten beloven dat er een rouwkaart naar de mensen toe ging… Via de socials kregen we al bericht dat enkele van de (vaste) gasten óók dit weekend kwamen om hun seizoenplaats in te richten.

Na een week van klussen, behangen, schilderen en inrichten vertrokken we vrijdag dus voor een  weekend Volkel/zeeland. Bij Garderen staat het altijd vast dus we besloten-wat later een juiste beslissing bleek te zijn- via Den Bosch te rijden. Wel een stuk langzamer rijdend verkeer maar toch konden we vlotjes doorrijden.

Op de camping is het stil. Bert en Carin staan op dezelfde plek als vorig jaar, Mattie en Marianne zijn er nog niet. Stewardess Ilse is naar Suriname vertrokken, haar chalet wordt nu bewoond door Dennis, de  klusjes timmerman. ( kwam terug van een reis naar Gambia,  vond een failliete baas, een bus die in beslag was genomen en gereedschap dat nu een andere eigenaar heeft.)

José komt al aangelopen; ze had ons al verwacht. Hélémaal happy, de ontvangst is ontzettend warm. Dikke knuffels,  hoe het met ons gaat, dat ons pa zo snel weg was etc. etc. "Ga maar op jullie plekje staan,ik zie jullie morgen wel! Ik ga nu eerst de pipowagen in orde maken. Doei!!" En weg is ze.... we zetten de caravan op het bekende plekje; niet te ver naar achter en graag het paadje vh chalet vrijlaten.... alsof we hier al jaren komen. Als Bert het veld oploopt,heeft hij ons nog niet meteen in  de gaten. Maar onze honden hém wel....

Bert kijkt alsof hij water ziet branden! Hij slaat  zijn armen om me heen, geeft Gerrit een hand en lacht van oor tot oor. "Machtig man, wat vind ik dit leuk . Wat geweldig dat jullie er ook zijn " Carin komt terug van boodschappen doen, ziet me staan, zet haar fiets zomaar ergens neer en komt met open armen op ons af. Ze glundert,  ze had al gehoopt dat wij er waren. Hoe welkom kan je je voelen !

We zetten de voortent op,niet helemaal met de zijkanten, daarvoor zijn we eigenlijk te kort hier. Als dat staat rijden we naar Uden en halen een lekker menu bij Kwalitaria. Terug op de camping begint het serieus te regenen. We eten dus binnen, de honden vinden hun plekje, de regen klettert.... de koffie is heet, de thee ook. 

Ik probeer te bloggen op een tablet die de geest geeft ; niet goed opgeladen maar.... de telefoon doet het wel. Een glaasje port, een kaartje leggen... life is bjoetievoel!!