Zomer 2024, de zandley Udenhout dag 1

Het is 8 uur als ik wakker word. Vannacht een slaaptabletje genomen, ik word om 2 of 3 uur wakker en  val dan niet meer in slaap. Het miezert,  fijn, de tent was net droog. Die van pa is inmiddels ook zeiknat.

Ik ga het bed uit, hoor pa al  schelden op Merel ... rot hond , vreet dan een keer, hier blijven!!! En Merel denkt er het hare van en smeert hem. Eten heeft ze al een week niet gedaan... uiteindelijk ligt ze onder een stoel onder de overkapping en komt ze naar me toe als ik haar roep. Na de vakantie maar eens een serieus gesprek hebben met de dierenarts. Misschien is er een oplossing . Het is één grote stress factor! 

Gisteravond was het tot in de zéér late uurtjes gezellig, open haard aan, wijntje, hapje ! Op een of andere manier hebben ook wij geen zin om weg te gaan. Er is nog ruimte, we overwegen het serieus maar de volgende camping is al betaald en wij willen een weekje voor onszelf. Met pa erbij is toch een zorg. Zijn leeftijd is hem hard aan het inhalen.. hij wil ook niet zoveel. Potje lulllen met de mannen onder de kap  borreltje erbij, sterke verhalen en moppen tappen. Pa, zullen we de hondjes ff uitlaten hier in de buurt? Nee, ik blijf lekker hier. Ga zo lekker bij het vuur zitten.  Je ziet hem genieten.  Hij ziet er tegen op om naar huis te gaan. "Ik ga jullie missen  want thuis heb ik niks meer " 

Dat hakt er dan toch wel een  beetje in...

Maar goed, we doen een bakkie  en een broodje  en beginnen met opruimen. Op het gemak, we hoeven pas rond 2 uur vd camping af. De "mannen vd camping" komen langs. Bert, een beetje manusje van alles, komt vragen of hij hulp nodig heeft..en weer start er een oude jongens krentenbrood gesprek.  Ik ruim de rommeltjes op, zorg dat de kasten dicht zitten en blijven. Ik help Ilse nog even met haar/ borduurwerkpoging, we wisselen telefoonnummers uit en ik krijg een uitnodiging om ooit eens naar Gambia te komen..slapen doen we dan bij haaŕ.

Ik bel José om door te geven dat we zo goed als klaar zijn. Ilse komt nog met de mededeling dat we van harte welkom zijn in het 1e weekend van september. Zij viert 1 september haar verjaardag hier, samen met José die de 2e jarig is. Uitnodiging aangenomen! Pa mag is ook van harte welkom,  die mag dan in de stacaravan slapen ! 

Pa houdt het kort. Hij neemt afscheid van iedereen en gaat rijden. Toch een beetje emotioneel....

Wij volgen een half uurtje daarna en rijden, uitgezwaaid door iedereen  de camping af. Tot gauw horen we nog!

We zijn met 50 minuten op de Zandley aangekomen. We laten de mover het werk doen,  wat een genot dat we dat ding toch hebben aangeschaft! Voor we met de tent en zo aan de slag gaan, doen we eerst een bammetje, ik heb zowaar een keer trek!

De tent staat  het is heerlijk weer. We nemen de honden mee naar de duinen waar Ieen grote hondenspeelplaats is. Ze gaan helemaal los, een week aan een lang touw gestaan en dan nu rennen, vliegen en gek doen. De energie is eruit met hun tong uit hun bek lopen ze mee terug . Allebei een liter water naar binnen gewekt, even naar de Jumbo, we hebben trek in snijboontjes met een tartaartje.

Na het eten komt de campingeigenaar vragen of we de  auto aan de andere kant vd caravan willen zetten; er komt een camper en een tentje te staan . Zo gezegd zo gedaan. Gerrit houdt zich bezig met de tent en  het grondzeil. Eindelijk ligt het naar zijn /zin en intussen komt de camper aan. Luidruchtig, twennyzoon bij, mét gitaar en een valse hond. De camper wordt zomaar ergens neergezet, hangt met plakband aan elkaar. Man en vrouw lopen flink op elkaar te schelden,   tot ruzie toe. En de twen pakt zijn gitaar en gaat zitten pingelen . De toon is gezet....

José,   de eigenaresse 

Het praathuus

Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers...